طرفه العین از نظر مردم معادل یک چشم بر هم زدن است ولی در واقعیت خیلی سریعتر از یک پلک زدن عادی است. برخلاف تصور مردم، که طَرف را پلک چشم می دانند؛ طَرف نگاه کردن با گوشه چشم است. مدت زمانی که شعاع دیده به اشیاء می افتد و به واسطه شکستگی نور برمی گردد و به چشم می رسد .
انجام دادن کاری در این مدت خیلی کم که امروزه به آن میلی ثانیه(یک هزارم ثانیه) گفته می شود، کار هر کسی نیست. قرآن مجید قدرت انجام آن را به یکی از مشاوران حضرت سلیمان(ع) نسبت می دهد. گفته می شود در قضیه انتقال تخت ملکه سبأ، آصف بن برخیا توانست در مدت زمان یک چشم برهم زدن آن را از مملکت سبأ به نزد حضرت سلیمان(ع) بیاورد: «قَالَ یَا أَیُّهَا الْمَلأُ أَیُّکُمْ یَأْتِینِی بِعَرْشِهَا قَبْلَ أَنْ یَأْتُونِی مُسْلِمِینَ* قَالَ عِفْرِیتٌ مِنَ الْجِنِّ أَنَا آتِیکَ بِهِ قَبْلَ أَنْ تَقُومَ مِنْ مَقَامِکَ وَ إِنِّی عَلَیْهِ لَقَوِیٌّ أَمِینٌ* قَالَ الَّذِی عِنْدَهُ عِلْمٌ مِنَ الْکِتَابِ أَنَا آتِیکَ بِهِ قَبْلَ أَنْ یَرْتَدَّ إِلَیْکَ طَرْفُکَ فَلَمَّا رَآهُ مُسْتَقِرًّا عِنْدَهُ قَالَ هَذَا مِنْ فَضْلِ رَبِّی لِیَبْلُوَنِی أَأَشْکُرُ أَمْ أَکْفُرُ وَ مَنْ شَکَرَ فَإِنَّمَا یَشْکُرُ لِنَفْسِهِ وَ مَنْ کَفَرَ فَإِنَّ رَبِّی غَنِیٌّ کَرِیمٌ؛[سپس حضرت سلیمان(ع)] گفت: اى سران، کدام یک از شما تخت او را پیش از آنکه مطیعانه نزد من آیند براى من مى آورد؟ عفریتى از جن گفت: من آن را پیش از آنکه از مجلس خود برخیزى، براى تو مى آورم و بر این[کار] سخت توانا و مورد اعتمادم. کسى که نزد او دانشى از کتاب بود گفت: من آن را پیش از آن که چشم خود را بر هم زنى، برایت مى آورم؛ پس چون[حضرت سلیمان(ع)] آن[تخت] را نزد خود دید، گفت: این از فضل پروردگار من است تا مرا بیازماید که آیا سپاسگزارم یا ناسپاسى مى کنم و هر کس سپاس گزارد تنها به سود خویش سپاس مى گزارد و هر کس ناسپاسى کند بى گمان پروردگارم بى نیاز و کریم است.»(نمل، آیات40ـ38)
انجام این کار از قدرت فوق العادهای خبر می دهد که انسان های عادی فاقد آن هستند. کسی می تواند آن را انجام دهد که با عنایات الهی از چنین قدرتی برخوردار باشد. ما معتقدیم که پیامبر اکرم(ص) و ائمه معصومین(ع) چنین قدرتی را دارند. وقتی که آصف بن برخیا با داشتن علم بخشی از کتاب آسمانی توانست آن کار را انجام دهد، حضرات معصومین(ع) که بر همه کتاب الهی علم دارند به طریق اولی می توانند.(ر.ک: تفسیر نمونه، ج 15، ص473)